Powołując się na interpretację ogólną nr PT1.8101.2.2021 przez Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekształcenia z mocy prawa użytkowania wieczystego użytkowania w prawo własności Gmina zgodnie z nowym brzmieniem art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT dla czynności W odniesieniu do art. 7 ust. 3 lit. a), może stosować do dnia 1 stycznia 2008 r. dopuszczalną całkowitą masę wynoszącą nie mniej niż 3,5 ton, przy definiowaniu celów handlowych. 9. Irlandia może stosować do dnia 1 stycznia 2008 r. całkowite lub częściowe zwolnienia lub obniżki w ramach poziomu opodatkowania energii elektrycznej. 10. Należy jednak podkreślić, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. nie ma charakteru bezwzględnego, o czym przesądza brzmienie definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Moment pierwszego zasiedlenia należy bowiem określać w odniesieniu do momentu wybudowania lub momentu ulepszenia – w Osoby takie będą mogły korzystać z usług rynku pracy na zasadach określonych w ustawie i w granicach określonych przez art. 1 ust. 6 i art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, tj. szkoleń dla osób poszukujących pracy (art. 40 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Natomiast usługi wyżywienia dla pracowników administracji (sekretarek, księgowych) i obsługi (woźnych), zdaniem organu, nie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu i art. 13 ust. 4, w opisie, prezentacji i etykietowaniu napoju spirytusowego, który spełnia wymogi kategorii 33–40 w załączniku I, odniesienie do nazw prawnych przewidzianych w jednej lub większej liczbie kategorii napojów spirytusowych określonych w tym załączniku lub do W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności. RBIui2. W dzisiejszym artykule omówię najistotniejsze zagadnienia związane ze zwolnieniem z VAT przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Od razu uprzedzam, że wybór akurat tego zwolnienia nie jest przypadkowy. Temat ten nie jest łatwy. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na pułapki, które czyhają na podatników i dotyczą właśnie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zacznę jednak od przytoczenia treści przepisu, który wydaje się być bardzo prosty w odbiorze. Ustawa o VAT – art. 43 ust. 1 pkt 2 Treść art. 43 pkt 2 ustawy o VAT jest następująca: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; Warunki konieczne dla realizacji zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Dla realizacji zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT konieczne jest wystąpienie następujących okoliczności: 1) nabycie przez podatnika VAT (B) towarów od podmiotu A (poprzedni etap obrotu); 2) z tytułu nabycia towarów przez podatnika VAT (B) od podmiotu A nie przysługiwało temu pierwszemu prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. 3) dostawa towarów przez podatnika B w kolejnym etapie obrotu na rzecz podmiotu C; 4) wykorzystywanie przez podatnika B towaru nabytego od A wyłącznie do czynności zwolnionych z podatku VAT; Schemat dwóch dostaw tego samego towaru: A → B → C Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy dostawy towarów pomiędzy B → C, przy spełnieniu dwóch warunków: B wykorzystuje zakupione towary na cele zwolnione z VAT oraz w związku z dostawą towarów pomiędzy A → B, podmiot B nie odliczył podatku naliczonego z tytułu tej dostawy. Błąd popełniany przez podatników korzystających ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Najczęściej popełnianym błędem przez podatników VAT przy ocenie, że doszło do realizacji wszystkich warunków przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jest przyjęcie, że dostawcą w transakcji A → B może być niepodatnik VAT (osoba taka w języku potocznym nazywana jest „osobą prywatną”). Założenie, że art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy również takiej sytuacji, w której podmiot A nie występował w transakcji A → B jako podatnik VAT, a więc dokonał dostawy towarów w ramach „sprzedaży prywatnej” oznacza, że transakcja ta pozostawała całkowicie poza reżimem VAT. W konsekwencji, jeżeli transakcja, w której sprzedawca A występował w niej jako niepodatnik VAT, to podmiotowi B nie przysługiwało z tytułu dokonania nabycia prawo do odliczenia podatku naliczonego. Transakcja ta była opodatkowana w podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Dostawa niepodlegająca ustawie VAT Podobnie jest, gdy przedmiotem sprzedaży pomiędzy A → B jest towar, którego dostawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu w VAT, np. zorganizowana część przedsiębiorstwa albo przedsiębiorstwo. Podatnicy (błędnie) wywodzą, że jeżeli nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa (podmiotowi B) nie przysługiwało w związku z tym nabyciem prawo do odliczenia podatku naliczonego to późniejsza dostawa pomiędzy B → C zwolniona jest z VAT, gdyż spełniony został warunek przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 2 in fine ustawy o VAT. Skutki błędów popełnianych przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy dostawy towarów, w tym również dostawy nieruchomości. Zwolnienie to może więc być trzecim obok dwóch zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, które brane powinno być pod uwagę przy ocenie czy konkretna dostawa nieruchomości zwolniona jest z VAT. Skutki błędnej oceny mogą w niektórych przypadkach narazić podmiot B na zapłatę podatku VAT w stawce 23% z „własnej kieszeni”. Z reguły podatek VAT przerzucany jest na nabywcę (podmiot C), gdyż nabywca płaci cenę brutto (z VAT), chyba, że podatnik (podmiot B) błędnie przyjmie, że dana sprzedaż (B → C) zwolniona jest z VAT, a opodatkowana w PCC. W związku z tym B nie „pobierze” od C podatku VAT w cenie sprzedaży, za to notariusz, jeżeli przedmiotem dostawy jest nieruchomość, pobierze od C podatek PCC (art. 2 pkt 4 lit b ustawy o PCC). Jak odczytywać wyrażenie „jeżeli z tytułu nabycia towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT? Aby wyjaśnić, co tak naprawdę oznacza zwrot: „jeżeli z tytułu nabycia towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” warto sięgnąć do przykładów z życia i orzecznictwa NSA. Wyrok NSA z r., I FSK 559/13 W dniu r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek skarżącej (czyli w naszym schemacie podmiotu C) o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 11 686 626 zł który został pobrany przez notariusza przy sporządzaniu umowy sprzedaży. Zbywca (podmiot B) nabył wymieniony przedmiot dostawy w latach 1999-2000, w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstw nieopodatkowanego podatkiem VAT. Podmiot B sprzedaż tych składników zakwalifikował jako czynność zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zasadnicza kwestia sporna dotyczy ustalenia, czy zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT ma zastosowanie również w sytuacji, gdy dostawca towaru (podmiot B) nie odliczył podatku na poprzednim etapie obrotu, albowiem towar stanowiący przedmiot dostawy został przezeń nabyty (od A) wskutek czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem niegenerującej kwoty podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku dostawy towaru na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie ma zastosowania, jeżeli nabycie tego towaru przez podatnika (podmiot B) nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W rozpoznawanej sprawie, w świetle poczynionych wcześniej konstatacji, zwolnienie to nie miało jednak zastosowania, gdyż w poprzednim etapie obrotu (A → B) przedmiotem świadczenia była czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Sąd I instancji dokonał zatem błędnej wykładni powołanego przepisu, gdyż uznał, że wymieniony w nim “brak prawa do odliczenia” dotyczy również sytuacji, w której podatek naliczony na poprzednim etapie obrotu w ogóle nie powstał. Stwierdzić bowiem należy, że pierwotne nabycie nieruchomości (A →B) w drodze nieodpłatnej, nie podlegającej podatkowi od towarów i usług (VAT-owi), nie oznacza, że kolejna czynność sprzedaży (B → C) tejże nieruchomości jest wolna od tegoż podatku, tj. od podatku od towarów i usług (VAT-u). Wyrok NSA z r., I FSK 627/12 Strona skarżąca (podmiot B) jest podmiotem gospodarczym, podatnikiem VAT, który będąc operatorem sieci telewizji kablowej, w dniu r. dokonał zakupu od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej wewnątrzbudynkowej sieci telewizji kablowej wraz z niezbędnymi elementami dodatkowej infrastruktury technicznej, położonej w budynkach mieszkalnych stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowej. Nabycie przez podatnika prowadzącego tego rodzaju działalność gospodarczą takiego dobra inwestycyjnego nie mogło nastąpić na bliżej nieokreśloną działalność “prywatną” tegoż podatnika, a niewątpliwie służyć miało jego działalności gospodarczej, lecz obiektywne trudności w faktycznym pozyskaniu tego dobra spowodowały, że strona nie zaliczyła tegoż dobra inwestycyjnego do swoich składników majątku i nie wykorzystywała go w swojej działalności. Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy o VAT, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy o VAT), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał. Taka natomiast sytuacja została przedstawiona we wniosku o interpretację poprzez wskazanie, że transakcja nabycia przez skarżącą sieci telewizji kablowej została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a nie podatkiem VAT, a zatem w przydatku tym nie zachodziła sytuacja braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego towaru przez stronę skarżącą, po myśli art. 86 ustawy o VAT (art. 176 dyrektywy 2006/112/WE). To zaś oznacza, że norma art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie mogła w ogóle znaleźć zastosowania w takiej sytuacji. Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT a nabycie przez zbywcę (B) nieruchomości przed wprowadzeniem podatku VAT w Polsce Kolejnym przypadkiem „spornym” jest czy sprzedaż nieruchomości pomiędzy podmiotami B → C może być zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt ustawy o VAT, gdy transakcja nabycia tej nieruchomości przez B od A (A → B) miała miejsce przed wprowadzeniem podatku od towarów i usług w Polsce. Czy zatem w takiej sytuacji można powiedzieć, że dokonującemu dostawy tej nieruchomości (podmiotowi B) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Wyrok NSA z r., I FSK 312/16 Wyrok ten zapadł wprawdzie nie w kontekście analizy zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit a ustawy o VAT, jednakże ze względu na taką samą treść fragmentów zawartych w obu tych przepisach ocenę prawną NSA dotyczącą zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit a ustawy o VAT z powodzeniem wykorzystać można do odpowiedzi na pytanie postawione przeze mnie na wstępie. Ustawodawca wprowadzając przesłankę zwolnienia określoną w art. 43 ust. 10a lit. a ustawy o VAT (prawo do odliczenia), powiązał ją bezpośrednio z funkcjonowaniem systemu podatku od towarów i usług. Oznacza to, że podatek ten w dacie dokonywania określonej czynności, musiał być elementem systemu podatkowego danego państwa. Tymczasem w momencie nabycia/wytworzenia budynków/budowli, szczegółowo opisanych we wniosku o wydanie interpretacji, podatek od towarów i usług nie obowiązywał. W związku z tym nie można rozważać, czy stronie skarżącej przysługiwało prawo do odliczenia, czy też była tego prawa pozbawiona. Konsekwencją powyższego stanowiska jest przyjęcie, że w stosunku do budynków/budowli skarżącej nabytych/wytworzonych przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, nie zostanie spełniona przesłanka o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT. Postanowienie TSUE z r., C-18/05 i C-155/05 W ten sposób pierwsza część art. 13 część B lit. c) szóstej dyrektywy, przewidując zwolnienie od podatku, pozwala na uniknięcie sytuacji, w której odsprzedaż towarów byłaby przedmiotem kolejnego opodatkowania, gdy towary te zostały uprzednio nabyte przez podatnika dla potrzeb działalności zwolnionej od podatku na mocy tego przepisu i gdy przy ich nabyciu podatek VAT został naliczony w sposób ostateczny, bez możliwości odliczenia. W konsekwencji na pierwsze pytanie w sprawie C-18/05 oraz na pytanie w sprawie C-155/05 należy odpowiedzieć, że wykładni pierwszej części art. 13 część B lit. c) szóstej dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, iż przewidziane w niej zwolnienie od podatku dotyczy jedynie odsprzedaży towarów nabytych wcześniej przez podatnika dla potrzeb działalności zwolnionej od podatku na mocy tego przepisu, o ile nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy pierwotnym nabyciu tych towarów. Podsumowanie (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przy dostawie towarów pomiędzy B → C będzie możliwe wyłącznie wówczas, gdy w dostawie pomiędzy A → B powstał podatek naliczony, który nie mógł jednak zostać przez B odliczony. Na przykład: podatnik VAT czynny (A) sprzedał innemu podatnikowi VAT czynnemu (B) nieruchomość w ramach pierwszego zasiedlenia (czynność opodatkowana, podatek naliczony powstał), zaś podatnik B wykorzystywał nabytą nieruchomość wyłącznie do celów zwolnionych z VAT, np. szpital (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT) albo prywatna szkoła języków obcych (art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT) i z tego powodu nie mógł odliczyć podatku naliczonego powstałego przy zakupie nieruchomości z uwagi na ograniczenie wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Metoda kasowa VATMetoda kasowa VAT pozwala podatnikowi VAT czynnemu na uzależnienie zapłaty podatku na rachunek urzędu skarbowego od tego, czy jego kontrahent zapłacił mu za sprzedany towar. Wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowegoInterpretacja podatkowa pozwala podatnikowi uzyskać pewność, że rozwiązanie prawne, które zamierza wprowadzić (albo już wprowadził) oraz skutki podatkowe wynikające z tego rozwiązania, będą przez organy podatkowe uznane za poprawne, tzn. przyjęte rozwiązanie będzie zgodne z prawem. Korekta deklaracji podatkowejPrzepisy prawa przewidują możliwość skorygowania złożonej deklaracji podatkowej. Kiedy złożenie korekty deklaracji będzie bezskuteczne, w jakich przypadkach prawo do korekty jest zawieszone? Jakie będą skutki na gruncie prawa karnego skarbowego złożenia skutecznej korekty deklaracji podatkowej? About Latest Posts Adwokat. Partner w Szymała Zaremba Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych Sp. p. Wpisany na listę adwokatów prowadzoną przez Okręgową Radę Adwokacką we Wrocławiu. Specjalizacje: prawo podatkowe, postępowanie podatkowe, prawo karne skarbowe, postępowanie sądowoadministracyjne, egzekucja administracyjna.☎ +48 507 407 800✉ msz@ Szkolenia, kursy i poprawa umiejętności pracowników to popularne metody zapewnienia sprawnego działania zarówno przedsiębiorstw prywatnych, jak też administracji publicznej czy instytucji non-profit. Wysyłając pracownika bądź współpracownika na szkolenie często zastanawiamy się jednak jaką stawką VAT objęte są szkolenia, kursy i usługi szkoleniowe? Kwestie te nie są proste, bo ustawodawca mocno skomplikował kwestie związane z naliczeniem VAT od usług szkoleniowych oraz kursów zawodowych. Przeanalizujmy zatem w jakich sytuacjach szkolenia i kursy podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Spis treści: Standardowe stawki VAT Usługi szkoleniowe a podatek VAT Szkolenia zwolnione z VAT Szkolenia organizowane przez akredytowanych organizatorów Szkolenia finansowane w całości lub w min. 70% ze środków publicznych Szkolenia prowadzone na zasadach zawartych w odrębnych przepisach Podsumowanie Szkolenia z VATu Standardowe stawki VAT Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami podatkowymi w Polsce na postawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535) obowiązują następujące stawki w zakresie podatku od towarów i usług (VAT): podstawowa: 23%, obniżone: 8%, 5% i 0%, tzw. stawka zwolniona - umowny termin dla grupy towarów i usług ustawowo zwolnionych z podatku VAT. Usługi szkoleniowe a podatek VAT Wiele osób zastanawia się jaka stawka VAT obowiązuje na szkolenia i usługi szkoleniowe? Internet pełen jest zapytań jaka stawka VAT na szkolenia BHP, pierwszej pomocy, kursy zawodowe, jakie szkolenia zwionione z VAT i jaki VAT na usługi szkoleniowe. Co do zasady usługi szkoleniowe objęte są 23% stawką VAT. Ustawa o podatku VAT, w artykule 43 ust. 1 (zwłaszcza w punktach od 26 do 29) definiuje jednak sytuacje, w których możliwe jest zastosowanie zwolnionej stawki VAT na usługi szkoleniowe. Zgodnie z brzmieniem ustępu z VAT są zwolnione: wszelkie usługi szkoleniowe świadczone przez jednostki objęte publicznym systemem oświaty w zakresie kształcenia i wychowania (art. 43 ust. 1 pkt 26) a także dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane (art. 43 ust. 1 pkt 26), uczelnie oraz jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe w zakresie kształcenia wyższego (art. 43 ust. 1 pkt 26) - zwolnieniem objęte będą też materiały dydaktyczne używane w procesie kształcenia, usługi prywatnego nauczania (szkoleniowe) świadczone przez nauczycieli na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym (art. 43 ust. 1 pkt 27) - zwolnienie to obowiązuje bez względu na formę świadczenia usług, zwolnieniu podlegać będą zatem zarówno klasyczne szkolenia stacjonarne, jak i na przykład usługi szkoleniowe online, przedsiębiorcy świadczący usługi szkoleniowe będące usługami nauczania języków (art. 43 ust. 1 pkt 28) - a więc wszelkiego typu szkolenia i kursy językowe, bez względu na ich formę oraz czas trwania, usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (art. 43 ust. 1 pkt 29) o ile spełniony jest przynajmniej jeden z trzech warunków: szkolenie organizowane jest przez organizatora posiadającego akredytację w ramach systemu oświaty, szkolenia jest finansowane w całości lub w min. 70% ze środków publicznych, szkolenie prowadzone jest na zasadach zawartych w odrębnych przepisach. Szkolenia zwolnione z VAT Omówmy szczegółowo każdy z tych trzech przypadków, aby zrozumieć jakie szkolenia i usługi szkoleniowe są zwolnione z podatku VAT. Szkolenia organizowane przez akredytowanych organizatorów Przepisy ustawy o VAT nie precyzują o jakiej dokładnie akredytacji mowa, zwyczajowo jednak uważa się że wystarczające jest uzyskanie akredytacji dla placówek i ośrodków prowadzących kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 227, poz. 2247 z późniejszymi zmianami). Szkolenia finansowane w całości lub w min. 70% ze środków publicznych Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy z dnia r. o podatku od towarów i usług ( z późniejszymi zmianami) usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w całości ze środków publicznych są zwolnione z podatku VAT. Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów ze zwolnienia mogą skorzystać również usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, które są sfinansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych np. z funduszy unijnych. Nie ma przy tym znaczenia czy środki publiczne przyznane zostały dla organizatora szkolenia czy dla jego uczestnika. Zwolnienie to jest często stosowane, zwłaszcza przez podmioty publiczne. Należy pamiętać, że w sytuacji gdy finansowanie ze środków publicznych zapewnione jest po stronie uczestnika jest on zobowiązany złożyć odpowiednie oświadczenie dla organizatora szkolenia, aby mógł on zastosować stawkę zwolnioną VAT. Przykład tego typu oświadczenia znajdą Państwo w załączniku do pobrania. Pobierz wzór oświadczenia o finansowaniu szkolenia ze środków publicznych Szkolenia prowadzone na zasadach zawartych w odrębnych przepisach Przykładami tego typu szkoleń mogą być: szkolenia BHP ponieważ prowadzone są one na podstawie przepisów Kodeksu Pracy i są obowiązkowe dla każdego przedsiębiorcy, szkolenia służące uzyskaniu uprawień budowalnych na podstawie przepisów Prawa budowlanego, gdyż warunkują one dopuszczenie do zawodu, szkolenia SEP (uprawnienia elektryczne) na podstawie Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. (Dz. U. Nr 89 z dnia 21 maja 2003 r.) dla osób na stanowiskach eksploatacji i dozoru. Oczywiście przykładów tego typu można podać znacznie więcej, przepisy bowiem znajdują zastosowanie zawsze w sytuacji, gdy odbycie szkolenia jest niezbędne do uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu. Podsumowanie Jaka stawka VAT obowiązuje na szkolenia? Co do zasady szkolenia i usługi szkoleniowe, w tym organizacja szkolenia, podlegają stawce VAT 23%. Ustawa wymienia jednak szereg sytuacji, w których szkolenia mogą być zwolnione z VAT. Jakie szkolenia zwolnione z VAT? Z VAT zwolnione są szkolenia niezbędne do wykonywania pracy na danym stanowisku (np. szkolenia i kursy zawodowe), szkolenia organizowane przez jednostki wchodzące w skład systemu edukacji (np. szkoły, przedszkola, uczelnie wyższe), szkolenia wymienione w odrębnych przepisach (np. szkolenia BHP). Czy zwolnienie z VAT przysługuje jednostkom z sektora finansów publicznych? Tak, jeśli szkolenie lub usługa szkoleniowa są finansowane w min. 70% ze środków publicznych szkolenie jest zwiolnione z VAT, więc szkolenia zamawiane przez samorząd czy administrację publiczną są zwolnione z podatku VAT. Autor: Anna Gajewska Edytowany: Wersja obowiązująca od 2022-04-20 ( tekst jednolity) Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku prawnego ze wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z inną osobą wykonującą pracę zarobkową będącą członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnioną do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub wynagrodzenia na niekorzyść osoby wykonującej pracę zarobkową, o której mowa w pkt 1 – z wyjątkiem przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także jeżeli dopuszczają to przepisy odrębne. 11. Termin na wyrażenie zgody lub odmowę wyrażenia zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej wynosi: 1) 14 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo 2, z podaniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie lub jednostronną zmianę stosunku prawnego; 2) 7 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze rozwiązania stosunku prawnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku prawnego. 12. Bezskuteczny upływ terminów, o których mowa w ust. 11, jest równoznaczny z wyrażeniem zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej. 13. W przypadku naruszenia przez pracodawcę warunków, o których mowa w ust. 1, innej niż pracownik osobie wykonującej pracę zarobkową przysługuje, niezależnie od wielkości poniesionej szkody, rekompensata w wysokości równej 6-miesięcznemu wynagrodzeniu przysługującemu tej osobie w ostatnim okresie zatrudnienia, a jeżeli wynagrodzenie tej osoby nie jest wypłacane w okresach miesięcznych – w wysokości równej 6-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 746 i 2445). Osoba ta może dochodzić odszkodowania lub zadośćuczynienia przenoszącego wysokość rekompensaty. 14. Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 13, bierze się pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 6 miesięcy poprzedzających dzień rozwiązania, wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, a jeżeli inna niż pracownik osoba wykonująca pracę zarobkową świadczyła pracę przez okres krótszy niż 6 miesięcy – przeciętne miesięczne wynagrodzenie z całego okresu jej zatrudnienia. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, wskazuje pracodawcy osoby podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą u pracodawcy albo w liczbie ustalonej zgodnie z ust. 4. 4. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, zrzeszającej do 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać pracodawcy 2 osoby wykonujące pracę zarobkową podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, a jeżeli organizacja zrzesza więcej niż 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać, jako podlegające tej ochronie, 2 osoby wykonujące pracę zarobkową oraz dodatkowo: 1) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 21 do 50 tych członków; 2) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 51 do 150 tych członków; 3) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 151 do 300 tych członków; 4) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 301 do 500 tych członków; 5) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo osoby wchodzące w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednej osobie wykonującej pracę zarobkową wskazanej uchwałą zarządu tej organizacji. 7. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem osobom wykonującym pracę zarobkową wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje osobie wykonującej pracę zarobkową pełniącej z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającej u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której dana osoba pełni albo pełniła tę funkcję. 91. Pracodawca powiadamia na piśmie zarząd zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 5. Powiadomienie następuje w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisemnego wniosku zarządu zakładowej organizacji związkowej. 92. Zarząd zakładowej organizacji związkowej lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej wskazują pracodawcy na piśmie osoby, których stosunek prawny podlega ochronie, o której mowa w ust. 1, poprzez podanie imienia i nazwiska tych osób, a także czasu trwania ochrony. Zmiany we wskazaniu są dokonywane przez zarząd lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej na piśmie w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany. 10. (uchylony) Wersja obowiązująca od 2022-04-20 ( tekst jednolity) Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku prawnego ze wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z inną osobą wykonującą pracę zarobkową będącą członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnioną do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub wynagrodzenia na niekorzyść osoby wykonującej pracę zarobkową, o której mowa w pkt 1 – z wyjątkiem przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także jeżeli dopuszczają to przepisy odrębne. 11. Termin na wyrażenie zgody lub odmowę wyrażenia zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej wynosi: 1) 14 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo 2, z podaniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie lub jednostronną zmianę stosunku prawnego; 2) 7 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze rozwiązania stosunku prawnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku prawnego. 12. Bezskuteczny upływ terminów, o których mowa w ust. 11, jest równoznaczny z wyrażeniem zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej. 13. W przypadku naruszenia przez pracodawcę warunków, o których mowa w ust. 1, innej niż pracownik osobie wykonującej pracę zarobkową przysługuje, niezależnie od wielkości poniesionej szkody, rekompensata w wysokości równej 6-miesięcznemu wynagrodzeniu przysługującemu tej osobie w ostatnim okresie zatrudnienia, a jeżeli wynagrodzenie tej osoby nie jest wypłacane w okresach miesięcznych – w wysokości równej 6-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 746 i 2445). Osoba ta może dochodzić odszkodowania lub zadośćuczynienia przenoszącego wysokość rekompensaty. 14. Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 13, bierze się pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 6 miesięcy poprzedzających dzień rozwiązania, wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, a jeżeli inna niż pracownik osoba wykonująca pracę zarobkową świadczyła pracę przez okres krótszy niż 6 miesięcy – przeciętne miesięczne wynagrodzenie z całego okresu jej zatrudnienia. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, wskazuje pracodawcy osoby podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą u pracodawcy albo w liczbie ustalonej zgodnie z ust. 4. 4. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, zrzeszającej do 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać pracodawcy 2 osoby wykonujące pracę zarobkową podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, a jeżeli organizacja zrzesza więcej niż 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać, jako podlegające tej ochronie, 2 osoby wykonujące pracę zarobkową oraz dodatkowo: 1) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 21 do 50 tych członków; 2) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 51 do 150 tych członków; 3) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 151 do 300 tych członków; 4) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 301 do 500 tych członków; 5) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo osoby wchodzące w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednej osobie wykonującej pracę zarobkową wskazanej uchwałą zarządu tej organizacji. 7. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem osobom wykonującym pracę zarobkową wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje osobie wykonującej pracę zarobkową pełniącej z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającej u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której dana osoba pełni albo pełniła tę funkcję. 91. Pracodawca powiadamia na piśmie zarząd zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 5. Powiadomienie następuje w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisemnego wniosku zarządu zakładowej organizacji związkowej. 92. Zarząd zakładowej organizacji związkowej lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej wskazują pracodawcy na piśmie osoby, których stosunek prawny podlega ochronie, o której mowa w ust. 1, poprzez podanie imienia i nazwiska tych osób, a także czasu trwania ochrony. Zmiany we wskazaniu są dokonywane przez zarząd lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej na piśmie w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany. 10. (uchylony) Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-02-12 do 2022-04-19 ( tekst jednolity) Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku prawnego ze wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z inną osobą wykonującą pracę zarobkową będącą członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnioną do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub wynagrodzenia na niekorzyść osoby wykonującej pracę zarobkową, o której mowa w pkt 1 – z wyjątkiem przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także jeżeli dopuszczają to przepisy odrębne. 11. Termin na wyrażenie zgody lub odmowę wyrażenia zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej wynosi: 1) 14 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo 2, z podaniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie lub jednostronną zmianę stosunku prawnego; 2) 7 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze rozwiązania stosunku prawnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku prawnego. 12. Bezskuteczny upływ terminów, o których mowa w ust. 11, jest równoznaczny z wyrażeniem zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej. 13. W przypadku naruszenia przez pracodawcę warunków, o których mowa w ust. 1, innej niż pracownik osobie wykonującej pracę zarobkową przysługuje, niezależnie od wielkości poniesionej szkody, rekompensata w wysokości równej 6-miesięcznemu wynagrodzeniu przysługującemu tej osobie w ostatnim okresie zatrudnienia, a jeżeli wynagrodzenie tej osoby nie jest wypłacane w okresach miesięcznych – w wysokości równej 6-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1316, 1608, 1669 i 2435). Osoba ta może dochodzić odszkodowania lub zadośćuczynienia przenoszącego wysokość rekompensaty. 14. Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 13, bierze się pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 6 miesięcy poprzedzających dzień rozwiązania, wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, a jeżeli inna niż pracownik osoba wykonująca pracę zarobkową świadczyła pracę przez okres krótszy niż 6 miesięcy – przeciętne miesięczne wynagrodzenie z całego okresu jej zatrudnienia. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, wskazuje pracodawcy osoby podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą u pracodawcy albo w liczbie ustalonej zgodnie z ust. 4. 4. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, zrzeszającej do 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać pracodawcy 2 osoby wykonujące pracę zarobkową podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, a jeżeli organizacja zrzesza więcej niż 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać, jako podlegające tej ochronie, 2 osoby wykonujące pracę zarobkową oraz dodatkowo: 1) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 21 do 50 tych członków; 2) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 51 do 150 tych członków; 3) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 151 do 300 tych członków; 4) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 301 do 500 tych członków; 5) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo osoby wchodzące w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednej osobie wykonującej pracę zarobkową wskazanej uchwałą zarządu tej organizacji. 7. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem osobom wykonującym pracę zarobkową wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje osobie wykonującej pracę zarobkową pełniącej z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającej u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której dana osoba pełni albo pełniła tę funkcję. 91. Pracodawca powiadamia na piśmie zarząd zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 5. Powiadomienie następuje w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisemnego wniosku zarządu zakładowej organizacji związkowej. 92. Zarząd zakładowej organizacji związkowej lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej wskazują pracodawcy na piśmie osoby, których stosunek prawny podlega ochronie, o której mowa w ust. 1, poprzez podanie imienia i nazwiska tych osób, a także czasu trwania ochrony. Zmiany we wskazaniu są dokonywane przez zarząd lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej na piśmie w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany. 10. (uchylony) Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-01-01 do 2019-02-11 Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. [41] Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku prawnego ze wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z inną osobą wykonującą pracę zarobkową będącą członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnioną do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub wynagrodzenia na niekorzyść osoby wykonującej pracę zarobkową, o której mowa w pkt 1 – z wyjątkiem przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także jeżeli dopuszczają to przepisy odrębne. 11. [42] Termin na wyrażenie zgody lub odmowę wyrażenia zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej wynosi: 1) 14 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo 2, z podaniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie lub jednostronną zmianę stosunku prawnego; 2) 7 dni roboczych liczonych od dnia złożenia przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o zamiarze rozwiązania stosunku prawnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku prawnego. 12. [43] Bezskuteczny upływ terminów, o których mowa w ust. 11, jest równoznaczny z wyrażeniem zgody przez zarząd zakładowej organizacji związkowej. 13. [44] W przypadku naruszenia przez pracodawcę warunków, o których mowa w ust. 1, innej niż pracownik osobie wykonującej pracę zarobkową przysługuje, niezależnie od wielkości poniesionej szkody, rekompensata w wysokości równej 6-miesięcznemu wynagrodzeniu przysługującemu tej osobie w ostatnim okresie zatrudnienia, a jeżeli wynagrodzenie tej osoby nie jest wypłacane w okresach miesięcznych – w wysokości równej 6-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1316). Osoba ta może dochodzić odszkodowania lub zadośćuczynienia przenoszącego wysokość rekompensaty. 14. [45] Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 13, bierze się pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie z okresu 6 miesięcy poprzedzających dzień rozwiązania, wypowiedzenia lub jednostronnej zmiany stosunku prawnego, a jeżeli inna niż pracownik osoba wykonująca pracę zarobkową świadczyła pracę przez okres krótszy niż 6 miesięcy – przeciętne miesięczne wynagrodzenie z całego okresu jej zatrudnienia. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. [46] Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, wskazuje pracodawcy osoby podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą u pracodawcy albo w liczbie ustalonej zgodnie z ust. 4. 4. [47] Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2, zrzeszającej do 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać pracodawcy 2 osoby wykonujące pracę zarobkową podlegające ochronie przewidzianej w ust. 1, a jeżeli organizacja zrzesza więcej niż 20 członków zatrudnionych przez pracodawcę ma prawo wskazać, jako podlegające tej ochronie, 2 osoby wykonujące pracę zarobkową oraz dodatkowo: 1) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 21 do 50 tych członków; 2) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 51 do 150 tych członków; 3) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 151 do 300 tych członków; 4) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale od 301 do 500 tych członków; 5) po jednej osobie wykonującej pracę zarobkową na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji zatrudnionych przez pracodawcę, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. [48] Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo osoby wchodzące w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. [49] Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednej osobie wykonującej pracę zarobkową wskazanej uchwałą zarządu tej organizacji. 7. [50] Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem osobom wykonującym pracę zarobkową wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. [51] Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje osobie wykonującej pracę zarobkową pełniącej z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającej u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której dana osoba pełni albo pełniła tę funkcję. 91. [52] Pracodawca powiadamia na piśmie zarząd zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą, o których mowa w ust. 5. Powiadomienie następuje w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisemnego wniosku zarządu zakładowej organizacji związkowej. 92. [53] Zarząd zakładowej organizacji związkowej lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej wskazują pracodawcy na piśmie osoby, których stosunek prawny podlega ochronie, o której mowa w ust. 1, poprzez podanie imienia i nazwiska tych osób, a także czasu trwania ochrony. Zmiany we wskazaniu są dokonywane przez zarząd lub komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej na piśmie w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany. 10. [54] (uchylony) [41] Art. 32 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [42] Art. 32 ust. 11 dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [43] Art. 32 ust. 12 dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [44] Art. 32 ust. 13 dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [45] Art. 32 ust. 14 dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [46] Art. 32 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [47] Art. 32 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [48] Art. 32 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [49] Art. 32 ust. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [50] Art. 32 ust. 7 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. c) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [51] Art. 32 ust. 9 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. d) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [52] Art. 32 ust. 91 dodany przez art. 1 pkt 22 lit. e) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [53] Art. 32 ust. 92 dodany przez art. 1 pkt 22 lit. e) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. [54] Art. 32 ust. 10 uchylony przez art. 1 pkt 22 lit. f) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw ( poz. 1608). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2019 r. Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-11-16 do 2018-12-31 ( tekst jednolity) Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika, o którym mowa w pkt 1 – z wyjątkiem gdy dopuszczają to odrębne przepisy. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, wskazuje pracodawcy pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy albo liczba pracowników ustalona zgodnie z ust. 4. 4. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, o której mowa w ust. 3, zrzeszającej do 20 członków ma prawo wskazać pracodawcy 2 pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, a w przypadku organizacji zrzeszającej więcej niż 20 członków będących pracownikami ma prawo wskazać, jako podlegających tej ochronie, 2 pracowników oraz dodatkowo: 1) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 21 do 50 tych członków; 2) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 51 do 150 tych członków; 3) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 151 do 300 tych członków; 4) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 301 do 500 tych członków; 5) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo wchodzący w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednemu pracownikowi imiennie wskazanemu uchwałą zarządu tej organizacji. 7. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem pracownikom imiennie wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje pracownikowi pełniącemu z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającemu u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której pracownik pełni albo pełnił tę funkcję. 10. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb: 1) powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, o której mowa w ust. 5; 2) wskazywania przez zarząd oraz komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, a także dokonywania zmian w takim wskazaniu. Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-02-04 do 2015-11-15 ( tekst jednolity) Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika, o którym mowa w pkt 1 – z wyjątkiem gdy dopuszczają to odrębne przepisy. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, wskazuje pracodawcy pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy albo liczba pracowników ustalona zgodnie z ust. 4. 4. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, o której mowa w ust. 3, zrzeszającej do 20 członków ma prawo wskazać pracodawcy 2 pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, a w przypadku organizacji zrzeszającej więcej niż 20 członków będących pracownikami ma prawo wskazać, jako podlegających tej ochronie, 2 pracowników oraz dodatkowo: 1) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 21 do 50 tych członków; 2) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 51 do 150 tych członków; 3) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 151 do 300 tych członków; 4) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 301 do 500 tych członków; 5) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo wchodzący w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednemu pracownikowi imiennie wskazanemu uchwałą zarządu tej organizacji. 7. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem pracownikom imiennie wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje pracownikowi pełniącemu z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającemu u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której pracownik pełni albo pełnił tę funkcję. 10. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb: 1) powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, o której mowa w ust. 5; 2) wskazywania przez zarząd oraz komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, a także dokonywania zmian w takim wskazaniu. Wersja archiwalna obowiązująca od 2003-07-01 do 2014-02-03 Art. 32. [Ochrona pracownika] [1] 1. Pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może: 1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, 2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika, o którym mowa w pkt 1 – z wyjątkiem gdy dopuszczają to odrębne przepisy. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres określony uchwałą zarządu, a po jego upływie – dodatkowo przez czas odpowiadający połowie okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok po jego upływie. 3. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, wskazuje pracodawcy pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, w liczbie nie większej niż liczba osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy albo liczba pracowników ustalona zgodnie z ust. 4. 4. Zarząd zakładowej organizacji związkowej, o której mowa w ust. 3, zrzeszającej do 20 członków ma prawo wskazać pracodawcy 2 pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, a w przypadku organizacji zrzeszającej więcej niż 20 członków będących pracownikami ma prawo wskazać, jako podlegających tej ochronie, 2 pracowników oraz dodatkowo: 1) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 21 do 50 tych członków, 2) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 20 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 51 do 150 tych członków, 3) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 151 do 300 tych członków, 4) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale od 301 do 500 tych członków, 5) po jednym pracowniku na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji będących pracownikami, w przedziale powyżej 500 tych członków. 5. Osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, o których mowa w ust. 3, są kierujący jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo wchodzący w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. 6. Ochrona przewidziana w ust. 1, w zakładowej organizacji związkowej innej niż wymieniona w ust. 3 i 4, przysługuje jednemu pracownikowi imiennie wskazanemu uchwałą zarządu tej organizacji. 7. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje, przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej, nie więcej niż trzem pracownikom imiennie wskazanym uchwałą komitetu założycielskiego. 8. W przypadku gdy właściwy organ nie dokona wskazania, o którym mowa w ust. 3, 4, 6 albo 7, ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje – w okresie do dokonania wskazania – odpowiednio przewodniczącemu zakładowej organizacji związkowej bądź przewodniczącemu komitetu założycielskiego. 9. Ochrona przewidziana w ust. 1 przysługuje pracownikowi pełniącemu z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową, korzystającemu u pracodawcy z urlopu bezpłatnego lub ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Ochrona przysługuje w okresie tego urlopu lub zwolnienia oraz przez rok po upływie tego okresu. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wyraża właściwy statutowo organ organizacji związkowej, w której pracownik pełni albo pełnił tę funkcję. 10. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb: 1) powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, o której mowa w ust. 5, 2) wskazywania przez zarząd oraz komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej pracowników podlegających ochronie przewidzianej w ust. 1, a także dokonywania zmian w takim wskazaniu. [1] Art. 32 w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( Nr 135, poz. 1146). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2003 r. Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-07-31 do 2003-06-30 ( tekst jednolity) Art. 32. [Ochrona pracownika] 1. Pracodawca nie może bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z pracownikiem będącym członkiem zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej w czasie trwania mandatu oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu. 2. Pracodawca nie może bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika będącego członkiem zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej w okresie, o którym mowa w ust. 1, chyba że dopuszczają to odrębne przepisy. 3. Ochrona przewidziana w ust. 1 i 2 przysługuje członkom komitetu założycielskiego przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego. 4. Przepisy ust. 1—3 stosuje się odpowiednio do pracownika pełniącego z wyboru funkcję w organach organizacji związkowych działających poza zakładem pracy, z tym że zgodę, o której mowa w tych przepisach, wyraża właściwy statutowo organ tej organizacji związkowej, w której pracownik pełni lub pełnił swoją funkcję. Wersja archiwalna obowiązująca od 2001-01-01 do 2001-07-30 Art. 32. [Ochrona przed zwolnieniem] 1. Pracodawca nie może bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z pracownikiem będącym członkiem zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej w czasie trwania mandatu oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu. 2. Pracodawca nie może bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika będącego członkiem zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej w okresie, o którym mowa w ust. 1, chyba że dopuszczają to odrębne przepisy. 3. Ochrona przewidziana w ust. 1 i 2 przysługuje członkom komitetu założycielskiego przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia komitetu założycielskiego. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do pracownika pełniącego z wyboru funkcję w organach organizacji związkowych działających poza zakładem pracy, z tym, że zgodę, o której mowa w tych przepisach, wyraża właściwy statutowo organ tej organizacji związkowej, w której pracownik pełni lub pełnił swoją funkcję. Podmioty prowadzące działalność gospodarczą, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty zł, są zwolnione z VAT. Prawo do tego zwolnienia mają również podatnicy rozpoczynający wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT w trakcie roku podatkowego, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty kwotowy zwolnieniaJak wskazano w art. 113 ust. 1 ustawy po VAT (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku, a także:1) WDT oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju,2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych z VAT, z wyjątkiem:a) transakcji związanych z nieruchomościami,b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT,c) usług ubezpieczeniowych- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych,3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających zaznaczono, do wartości sprzedaży zł nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych. Zdaniem organów podatkowych za czynności związane z nieruchomościami należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu przepisy o VAT nie zawierają definicji pojęcia "charakter pomocniczy". Jak uważają organy podatkowe, transakcje pomocnicze to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Tak przykładowo uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2020 r., nr limituPodatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności opodatkowanych, ustalając prawo do zwolnienia podmiotowego, biorą pod uwagę przewidywaną wartość sprzedaży, a limit do zwolnienia obliczają w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku w tym miejscu należy, że limit uprawniający do korzystania ze zwolnienia z VAT w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku działalność gospodarczą należy liczyć od dnia rozpoczęcia tej działalności, a nie dopiero od dnia, w którym podatnik dokona pierwszej nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego?Ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT nie mogą korzystać podatnicy wykonujący pewne czynności, a mianowicie:1) dokonujący dostaw:a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy o VAT,b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem: energii elektrycznej (CN 2716 00 00),wyrobów tytoniowych,samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e), zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) i b) ustawy o VAT,d) terenów budowlanych,e) nowych środków transportu,f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie: preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),g) hurtowych i detalicznych części do: pojazdów samochodowych (PKWiU (PKWiU świadczący usługi:a) prawnicze,b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,c) jubilerskie,d) ściągania długów, w tym factoringu,3) nieposiadający siedziby działalności gospodarczej na terytorium ewidencjiPamiętać trzeba, że zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik zwolniony z VAT jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym. Brak takiej ewidencji lub jej nierzetelność w przypadku braku możliwości ustalenia rzeczywistego obrotu na podstawie dokumentacji, są zagrożone opodatkowaniem niezaewidencjonowanych obrotów według stawki podstawowej (art. 109 ust. 2 ustawy o VAT).Należy dodać, że podatnicy zwolnieni podmiotowo z VAT nie mają obowiązku prowadzenia uproszczonej ewidencji sprzedaży VAT w formie elektronicznej przy użyciu programu komputerowego oraz przesyłania pliku przepisów od 1 stycznia 2021 1 stycznia 2021 r. zmieni się brzmienie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f) i g) ustawy o VAT. Zmiana w pierwszym przepisie polega na skreśleniu wyrazów "i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego", zaś zmiana w drugim przepisie polega na rozszerzeniu katalogu czynności wyłączających z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego o dostawy akcesoriów do pojazdów samochodowych i te wynikają z ustawy z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy - Prawo bankowe. W uzasadnieniu do projektu tej nowelizacji wskazano, że zmiana w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f) ustawy o VAT jest wynikiem zmiany zakresu/nazwy działu 27 PKWiU 2015 w stosunku do działu 27 PKWiU 2008 zawartego w zmienianym przepisie. W związku z tym po zmianie tego przepisu będzie: "urządzeń elektrycznych (PKWiU 27)". Natomiast zakres rzeczowy tego przepisu sprzed zmiany, obejmujący wg działu 27 PKWiU 2008 "nieelektryczny sprzęt gospodarstwa domowego", wchodzi w zakres działu 26 PKWiU 2015, tj. "komputery, wyroby elektroniczne i optyczne", i w efekcie, po wprowadzeniu zmian, tj. przełożenie w lit. f) PKWiU 2008 na PKWiU 2015 znajdzie się w tiret drugim. Oznacza to, że zmiana nie ma charakteru merytorycznego. Zakres działu 26 według PKWiU 2015 jest szerszy niż według PKWiU 2008, gdyż część obszaru tematycznego została przesunięta z działu 27 PKWiU 2008. Jak wskazano, nie ma to jednak przełożenia na zakres wyłączenia ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f) tiret drugie i trzecie ustawy o VAT. autor: Aleksandra Węgielska Gazeta Podatkowa nr 105 (1771) z dnia 2020-12-31Zakończenie stosunku pracy - wybrane aspekty. Wszystko na ten temat w poradniku na z VATZmiany w VATVATPodatki 2021 Firmy budowlane działające na terenie całego kraju, wysyłając pracowników poza siedzibę przedsiębiorstwa, zapewniają im miejsca do spania. Obecnie coraz częściej zamiast wynajmować pokoje w hotelach lub hostelach, decydują się na wynajęcie mieszkania dla delegowanych osób. Czy zatem wynajem mieszkania dla pracowników obliguje firmy do odliczenia podatku VAT? Prawo do odliczenia podatku naliczonego Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT. Zwolnienie z opodatkowania wynajmu mieszkania Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Z powołanych przepisów wynika zatem, że ze zwolnienia od podatku może korzystać świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym i co istotne, na cele mieszkaniowe. Wobec tego przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące: świadczenie usługi na własny rachunek; charakter mieszkalny nieruchomości; mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy. Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na jego zastosowanie. Czy wynajem mieszkania dla pracowników przez podatnika VAT również jest zwolniony z VAT? Jak już to wyżej zostało podkreślone, zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wymaga, aby jednocześnie spełniły się następujące przesłanki: wynajmujący świadczy usługę najmu na własny rachunek, usługa ta dotyczy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, a przy tym cel najmu jest wyłącznie mieszkaniowy. Z przepisu jednoznacznie wynika, że zwolniona z opodatkowania jest usługa najmu „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Tym samym bardzo istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę. W wynajmowanym lokalu powinien on realizować własne cele mieszkaniowe. Tylko bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Tymczasem ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu lub dzierżawy „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Jeżeli zatem najemcą jest podmiot, który nieodpłatnie udostępnia lokale mieszkalne zatrudnionym przez siebie pracownikom, to lokale te wprawdzie realizują cel mieszkaniowy, ale nie jest on wyłączny. W takim przypadku wynajem jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, choć pośrednio zaspokajane są potrzeby mieszkaniowe zatrudnionych pracowników. W związku z tym należy przyjąć, że zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT dotyczy wykorzystywania budynku (lokalu) mieszkalnego „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. W sytuacji, gdy wynajem nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, lecz prowadzeniu działalności gospodarczej z wykorzystaniem wynajmowanych lokali, powyższe zwolnienie nie ma zastosowania. To, że lokale w ramach działalności najemcy mają być nieodpłatnie udostępnione na cele mieszkaniowe, nie powoduje, że budynek (lokale) nie jest wynajmowany „wyłącznie na cele mieszkaniowe” w rozumieniu powołanego wyżej przepisu. Nie jest to bowiem wykorzystywanie mieszkania dla celów prywatnych. Powyższa tezę potwierdza wyrok NSA z 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16, w którym czytamy: W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażany jest pogląd, zgodnie z którym zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę, w aspekcie ekonomicznym, najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem. Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych (wyroki: z 3 sierpnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1012/12, z 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1963/14 oraz z 4 października 2017 r. sygn. akt I FSK 501/16; dostępne na Prawo do odliczenia podatku VAT a wynajem mieszkania dla pracowników W celu zobrazowania problemu posłużymy się przykładem. Przykład 1. Firma budowlana z Kalisza otrzymała kontrakt na budowę apartamentowca we Wrocławiu. Przedsiębiorca, czynny podatnik VAT, w celu wykonania powyższej usługi budowlanej delegował swoich pracowników do Wrocławia. Aby zapewnić pracownikom delegowanym miejsce noclegowe, wynajął trzy mieszkania od dewelopera, na rzecz którego będzie budował apartamentowiec. W takim przypadku z faktury wystawionej przez dewelopera, na której znajduje się 23% stawka podatku VAT, firma budowlana ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wynajem mieszkania dla pracowników ma ścisły związek z prowadzoną przez firmę z Kalisza działalnością gospodarczą.

art 43 ust 1 pkt 24 lit a